Congee Pedalee

27 november 2021, Zacapulco

Hoogdag in Zacapulco. Vandaag is het de grote schildpaddag. Er worden 350 baby zeeschildpadjes uitgezet op het strand en dat gaat gepaard met veel festiviteiten. Veel toespraken, een schildpadzandsculptuur wedstrijd, een vliegerwedstrijd en het hoogtepunt de liberation de tortugas. Van op onze ontbijttafel aan de lagune zien we bootjes met mensen toekomen. Allen opgekleed voor deze feestdag. In ons verblijf bereiden ze zich ook voor op de komst van de bezoekers. Elvis , de jongste zoon van señora Petrona (ze heeft er 10) kruipt in een kokosboom en zit in no time in de kruin met zijn machete te hakken. Het regent trossen kokosnoten. We krijgen er elk eentje cadeau. Opengehakt en met een rietje in.

We overnachten in een klein paradijs. De kamers zijn heel basic maar de omgeving is een droom. Met de voeten in het zand, uitkijkend op ofwel de lagune en de bergen ofwel de oceaan. Er staan tafels en stoelen op beide plaatsen. We zitten het liefst aan de lagune want daar is ook de keuken en de familie, daar lopen 2 hondjes, een kip en zitten 2 tamme papegaaitjes. Opa kijkt naar het water of naar de tv, kinderen komen langs en krijgen snoepjes, er wordt geschommeld in de hangmat, het is een plaats waar je de ganse dag kan zitten en kijken. De kip heeft haar nest in het huis naast de diepvries, overdag scharrelt ze tussen de tafels in het zand en pikt af en toe in tenen en enkels. We brengen de ganse voormiddag door aan ons tafeltje aan het water, de kinderen doen wat schoolwerk en wij kijken in het rond.

Het event begint om 11u en vindt plaats aan de ecocabannes. Mensen zitten onder palappa’s aan tafels waarop grote flessen cola staan, de serveuses zwoegen door het zand met plateaus vol garnalencocktails en geroosterde vis. We zetten ons erbij aan een tafeltje en bestellen vis, vis en vis. Ondertussen kijken we een beetje rond en spelen presidenten. Plots zijn alle tafeltjes leeg en worden er schildpadden geboetseerd in het zwarte zand in de zon. Daarna zijn de vliegers aan de beurt. De kinderen van het dorp hebben vliegers gemaakt en die worden nu bewonderd en opgelaten. Iedereen moet op 1 lijn staan en tegelijk beginnen. Het is nogal omslachtig. Iedere vlieger wordt gekeurd door een jury, de vliegers gaan de lucht in maar moeten terug worden binnengehaald omdat niet iedereen op 1 lijn staat… Maar dan gaan ze allen omhoog, kleurige linten flapperen in de wind en ze vliegen gigantisch ver. De winnaar is degene die het hoogst in de lucht hangt. Tijdens de prijsuitreiking staat hij nog steeds zijn vlieger binnen te halen, zo ver zit hij.

En dan is daar het grote moment, de zeeschildpadjes zullen worden vrijgelaten. Op het strand is een centrum voor zeeschildpadden. De mensen van het centrum patrouilleren dag en nacht over het strand om eieren te verzamelen. De nesten worden leeggeroofd door honden en vogels. In het centrum kunnen de schildpadpadjes veilig uit hun ei komen en wanneer ze er klaar voor zijn worden ze op het strand gezet om in zee te gaan. Vandaag gebeurt dat voor publiek. Het publiek is zeer enthousiast. De verzorgers van de schildpadjes trekken een duidelijke lijn in het zand, tot daar en niet verder mogen mensen staan. Dan wordt de bak schildpadden over de lengte van de lijn uitgekieperd. Smartphones verdringen elkaar. De diertjes zijn klein en sommige mensen lopen toch in de zone om de schildpadjes van dichtbij te filmen. Dat is niet zonder risico want ze zijn zo gefocust op 1 diertje dat ze andere schildpadjes bijna vertrappelen. De schildpadjes lopen instinctief allemaal naar het water. Ze worden opgepikt in de branding maar ook opnieuw aan land gespoeld. Kinderen storten zich tussen de schildpadjes in het water en enkelen proberen ze te vangen. Een jongen heeft een schildpadje gegrepen en loopt er mee naar zijn vrienden om zijn trofee te tonen. Bart loopt hem achterna, vloekt in het Nederlands en gebiedt hem het beestje terug te zetten. Ramon waakt over de vloedlijn en gooit een schildpadje dat terug aan land spoelt voorzichtig terug de zee in. Het is een vertederend beeld, de schildpadjes steken hun kopje boven het water wanneer ze tegen de golven de zee proberen in te zwemmen, allemaal kleine zwarte nekjes aan het wateroppervlak.

Wanneer er van de diertjes geen spoor meer is loopt iedereen terug over het strand naar de boten die terug naar het vasteland voeren. Wij blijven nog een nachtje, zwemmen nog eens in het schildpaddenbad en eten nog een vers geroosterde vis in ons verblijf.