26 november 2021, Zacapulco
We ontbijten naast de kerstboom in de lobby. Yoghurt met muesli en een zoete sappige ananas. Koffie zetten in de lobby durven we niet goed. Het is na 8 uur als we vertrekken en het is al goed warm. Verdikke toch. We moeten echt vroeger vertrekken. De weg is mooi, we rijden langs de bergen van Chiapas en er is weinig verkeer, ook al rijden we de eerste 20 km langs een hoofdweg. Om 11 u is er een hongertje. We rijden net door een dorp, eieren voor iedereen en een koffie voor de koffiedrinkers.
Er is oorpijn in het peloton. Bart en Ramon hebben een rood, pijnlijk oor en zijn maar half half. Ramon ligt er wat zielig bij op de fiets, ik laat hem liggen, een handdoekje tegen zijn hoofd en trap voor 2. Op een moment moeten we afslaan naar rechts, een zanderig padje op. Nanou zucht, ze is geen fan van off road, gladde asfalt wil ze. Gelukkig voor haar botsen we na 200 meter al op een rivier. Het pad loopt door het water, dat ondiep is maar wel zanderig en breed. Het is heet en we beslissen om terug te keren naar de asfalt, het padje in de brousse laten we voor wat het is.
Het is een mooie gladde weg met weinig verkeer. We passeren veel palmplantages en worden overal toegezwaaid. Het is ondertussen middag en bloedheet. Bart, de ochtendmens, vloekt, we (jullie) moeten echt vroeger opstaan. De middaghitte is echt ondraaglijk.
Gelukkig moeten we niet ver vandaag. Onze bestemming is de Biosphera Encrusijada. We fietsen tot aan de Embarcadero Garaza. Daar houdt de weg op en gaat de tocht verder per boot. De fietsen en enkele zakken kunnen we in een hok zetten en we nemen enkel het nodige mee. Met een collectief motorbootje varen we door de mangroves. De hoogste in Mexico en op 1 na hoogste ter wereld. De grote krullende wortels in het water zijn indrukwekkend. De mangroves voeren naar een prachtige lagune waarlangs enkele dorpjes liggen.
We laten ons afzetten in Zacapulco. De boot meert aan bij een restaurant in het zand. Er zijn in Zacapulco ecocabannes maar die zijn prijzig. Achterin het restaurant zijn een paar kamers die verhuurd worden, prix economica. De kamers zijn heel basic, een klein tweeperoonsbed, een ventilator, een lichtpeertje en flinterdunne houten wanden. De douche is een emmer water in een hokje. Heel basic dus.
De plek is heel idyllisch. Het dorp ligt volledig in het zand. Er zijn geen auto’s, geen brommers, het enige geluid is het gekwetter van vogels, het ruisen van de golven en het gesnor van kleine bootjes in de lagune. We brengen de namiddag door suffend onder een palapa op het strand. Bart en Ramon spelen nog een spelletje voetbal op het strand met de lokale jeugd, Nanou en ik spelen een kaartspel onder de palapa tot de kaarten teveel wegwaaien. We eten vis vers uit de zee met onze tenen in het zand en gaan vroeg slapen.
Congee Pedalee 