Congee Pedalee

25 november 2021, Huixtla

Gedaan met surfen in het kleine paradijs, vandaag kruipen we terug op de fiets. We vertrekken vroeg want het is opnieuw stervensheet.

De eerste 15 km zijn dezelfde weg terug zoals we gekomen zijn. We wilden een andere kleine weg nemen langs de kust maar de jongens in het hotel raadden ons dat ten stelligste af, narco gebied, er gebeuren veel overvallen langs dat traject. Dus rijden we terug langs de grote weg richting Tapachula. Bart krijgt gezelschap van een student politieke wetenschappen op zijn mountainbike. Hij wil president worden en de corruptie in zijn land uitroeien. Er is heel veel corruptie in Mexico, maar hij voegt eraan toe, de meeste mensen zijn good people. Dat wisten we wel, iedereen is hier al zo vriendelijk geweest voor ons dat het soms moeilijk te geloven is dat hier ook een schaduwkant is. We merken het wel een beetje aan de hoeveelheid politie, leger, marine dat in pick-ups, het machinegeweer in aanslag, langs rijdt.

Na 15 km slaan we af voor 15 km brousse. Kleine wegjes, door dorpjes, langs bananenplantages, over keien als droge rivierbeddingen. De fiets ratelt en rammelt, Nanou haar ketting vliegt er een paar keer af, de fietsen beginnen af te zien en de spanbandjes zijn bijna op.

Na de brousse volgen nog een dikke 30 km langs een grote weg. Het is ondertussen zeer zonnig en zeer warm. We rijden tot in Huixtla, een levendig stadje tussen oceaan en bergen. Er zijn veel hotels, de eerste 2 zien er groezelig en smerig uit. Een man op motor wijst ons de weg naar een derde hotel, Don Carlos, en daar is het wel goed.

Door Huixtla loopt een overwoekerd treinspoor. Door Mexico rijden vrijwel geen treinen. Ooit wel maar nu niet meer. In 2000 besliste de overheid om het spoor niet meer te subsidiëren. Sindsdien rijden er geen treinen meer over langere afstanden.