Una sirena

5 november 2021, San Cristobal

Na 2 nachten in een ruime familiekamer met balkon verhuizen we naar 2 kleine quarto’s in een uithoek van de hostel. Onze kamer is verhuurd, de volgende nachten slapen we in 2 kamertjes onder het dak boven de receptie. Positief is dat de zolder aan het dakterras grenst, de beste spot in de hostel om een koffietje in de zon te drinken. De kinderen vinden een eigen kamer de max, ze schuiven de bedjes samen en maken het gezellig.

Vandaag doen we een toer met de fiets naar Arcotete, een natuurpark op 7 km van San Cristobal. We rijden de stad uit, altijd rechtdoor tot we San Cristobal verlaten en een gravelpad omhoog nemen. Het is pittig fietsen, de hoogte, de artisanale biertjes van gisterenavond, ik verdraag het niet zo goed vandaag. We klimmen langs een stoffige piste naar de ingang van het park, parkeren de fietsen en zien een bekende fiets. Sebastian! Grappig hoe onze wegen steeds kruisen.

Het park is niet groot. Er is een grot, een bruine rivier en groen woud. De numerous hiking trails waarvan op internet sprake zijn onbestaande. We zien een koppeltje traillopers helemaal in tenue met rugzagkje en sporthorloge het pad opdraven en na een halfuur teleurgesteld terug naar de parking sloffen.

Zelf zijn we ook snel uitgewandeld, de kinderen zijn er niet rouwig om. Een koffietje en we bollen terug naar San Cristobal. Bergaf deze keer, de stad komt snel dichtbij, we glijden vlotjes terug het centrum binnen. Een ommetje langs de carneceria want vanavond eten we worst met appelmoes en puree!