Congee Pedalee

6-7 oktober 2021, Mexico

We brengen de nacht door in Budapest Airport. Met de fietsdozen bouwen we een huisje onder een roltrap en liggen er lekker knus op onze matjes.

Om 4 uur moeten we terug inchecken. Alle wekkers staan en ik val pas in slaap wanneer ze afgaan en de rest wakker is. Stipt om 4 uur staan we aan de incheckbalie van gisteren. Beetje buikpijn. Alles loopt goed. Voor de fietsen moeten we meer bijbetalen dan wat we telefonisch hadden doorgekregen. Omdat ze meer wegen dan 23 kg betalen we bovenop de fee van 100€ nog eens 100€ voor overgewicht. Per fiets. Bart heeft ze helemaal gestript en de onderdelen in de ruimbagage gestoken maar beide fietsen wegen met hun verpakking nog steeds 27 kg. En daar gaan ze dan de bagageband op! Tot in Mexico schatjes!

Na een korte vlucht naar Amsterdam en enkele uren in transit gaat het naar Mexico City, een vlucht van 11 uur. 11 monotone uren van films kijken, boeken lezen, slapende kinderen ondersteunen en Ramons bloedneuzen stelpen. De landing wordt ingezet, Nanou trekt bleek weg en kotst haar dessertje in de air sickness bag. Ola Mexico! De luchthaven van Mexico City is een nest. We volgen de mensen voor ons naar de paspoortcontrole en gaan naar de shortcut voor mensen met connecting flights. De rij is kort maar het duurt lang. Na de controle moeten we de bagage ophalen en naar de transit band brengen, de fietsen moeten ook de customs passeren werd ons in Budapest gezegd.
We schrikken als we de toestand van de fietsdozen zien. Ze hebben in de nattigheid gestaan en zien er belabberd uit. Bart probeert met de resterende tape de dozen op te lappen maar de tape pakt niet op het natte karton. We leggen ze op goede hoop op de transportband. Zullen ze in die toestand wel geladen worden?

Voor de vlucht naar Cancun die over een dik uur vertrekt hebben we nog geen boarding passes. Het is allemaal zeer chaotisch maar intuïtief komen we vrij snel in de juiste terminal en in de juiste rij aan balie 66 terecht. De quick check in for departing flights. Maar daar loopt het mis. Er wordt aan de balie een dame geholpen met een allesbehalve urgente check in maar met een omslachtig paspoortprobleem. De minuten tikken voorbij. We zien de medewerkster aan de balie verdwijnen met de pasports en pas 10 minuten later terugkomen. Señorita, por favor, ons vliegtuig gaat vertrekken maar ze heeft er geen oor naar, haar blik is strak gericht op haar scherm en de dame voor haar. We stuiven om beurten naar andere incheckbalies en aeromexico personeel maar worden teruggestuurd naar balie 66 die nog steeds geblokkeerd wordt door de dame met het pasportprobleem. Wanneer het eindelijk onze beurt is krijgen we droog te horen dat de gate gesloten is en we niet meer op het vliegtuig kunnen. Het vertrekt over 25 minuten. Por favor Señorita, we’ve been awake since yesterday, our kids are falling apart, please let us on the plane, we are standing here for more than 30 minutes…Maar het heeft geen zin, we mogen er niet meer op. Aaaaaaaargh again. Het is ondertussen 21u. We krijgen een hotelkamer en een vlucht om 10u de volgende ochtend. Het bed doet deugd, we slapen een paar uur zeer vast maar zijn opnieuw vroeg wakker. Om 7:30 staan we opnieuw in de luchthaven aan 1 van de balies van aeromexico. Wanneer we onze passen afgeven gaat het van one moment please en de man loopt weg en gaat ergens telefoneren. Bart en ik kijken elkaar aan… wat nu weer. Maar het is ok, de tickets rollen uit de printer en we trekken verder naar de gate. Bij het instappen wordt er opnieuw getelefoneerd wanneer we onze passen en tickets tonen.Wat is dit toch? Ze hebben onze plaatsen gewijzigd zodat we niet verspreid zitten. Ok, dat is sympathiek, de bloedneuzen van Ramon en het gevoelig maagje van Nanou in gedachte. Opgelucht ploffen we in de vliegtuigzetels en om 12u landen we in Cancun. De luchthaven is helemaal anders dan die van Mexico City. Veel licht, ruim, nieuw, blinkende marmer, minder volk. Maar onze bagage is er niet. We zoeken de balie voor lost lugage en krijgen een positief antwoord. De bagage is gisteren gearriveerd en staat in het bureautje van aeromexico. En ja hoor, daar zijn ze! De fietsen, de zakken! De fietsdozen zien er afgrijselijk uit. My God, wat is hiermee gebeurd, hopelijk zit alles er nog in en is er niet teveel schade. We kunnen nog maar moeite de dozen optillen, alles valt uit elkaar.

Met het zootje op een kar rijden we de luchthaven uit waar de wederopbouw kan beginnen. Het is pokkeheet, Bart werpt zich op de fietsen en zweet als een fontein, plasjes onder hem.

Iedereen helpt en dat is fijn. Nanou steekt de zakken samen, Ramon assisteert Bart en zijn gezicht zit vol zwarte vegen❤️. Het tafereel wordt uitvoerig geobserveerd en becommentarieerd door taxichauffeurs en toeristen. Een Fransman vraagt of we niet bang zijn dat onze kinderen slimmer zullen worden dan ons? Zalig! Meestal vragen mensen het omgekeerde, of het geen probleem is dat ze school missen en achterstand zullen oplopen. Ze leren veel onderweg, hun sociale vaardigheden en zelfvertrouwen gaat erop vooruit en ze kunnen pas op voor de hond zeggen in het Pools en Slovaaks. En nu hebben we samen de fietsen gemonteerd. Om 16u30 zijn we klaar. De fietsen hebben schade maar we kunnen ermee rijden.

Er resten ons nog 26 km naar Puerto Morelos. Die voeren langs een drukke weg maar voelen geen moment als onveilig. Er is een brede pechstrook waar we met de wind in de rug plat rechtdoor vlammen. Ramon hoort overal nieuwe vogelgeluiden en is in extase. Zijn hoofd flitst naar de bomen en de struiken, zijn nieuwsgierigheid helemaal geprikkeld!

Rond 18u komen we aan in Puerto Morelos, uitgeteld en hongerig. We vinden een eettentje. De timing is perfect want daar is de eerste tropische bui die alle straten onder water zet. Tsjing op mijn verjaardag met een heerlijke cocktail van ceviche erbij.

De finale 500 meter gaan naar Buenas Dias Guesthouse. Ik durfde niet reserveren wegens teveel onverwachte wendingen de laatste 50 uur maar er is nog plaats, een ruime kamer met airco. Iedereen is op. We vallen allen in slaap met alle lichten nog aan en de sleutel nog aan de buitenkant aan de deur. Compleet K.O.