23 september 2021, Ružomberok
Koude dagen betekenen droge lipkes. Gelukkig hebben wij daar een oplossing voor! Inotyol voor het slapengaan! ‘s Morgens is ons huidje zo zacht als een perzik!

We rijden vandaag langs mooie boerenwegels tussen de bergen van de Lage Tatra. De wegels zijn stil en traag, slecht of niet geasfalteerd en soms niet fietsbaar voor de kolossen die we besturen. Maar het zijn schone fietswegen met pruimen- en appelbomen om van te snoepen en bergen om naar te kijken.






Hierna een ode aan de rug van Bart. Helemaal in harmonie met het landschap.




We rijden via rustige wegen zonder enig gemotoriseerd verkeer de valei door naar de stad Ružomberok. Daar keren we zuidwaarts en volgen een fietspad langs de E77. De E77 valt dik tegen. Het is een zeer druk bereden weg. We slapen vlakbij het fietspad op een plaats die wat weggaat van de autoweg. Als we rond ons heen kijken zien we enkel groen en water en bergen. Tegelijk horen we de E77 erdoorheen denderen.

Inotyol for president! 😄
LikeLike