20 september 2021
Na een weekje wandelen en cocoonen kruipen we terug op de fiets. Schoenen, sokken, fleeceke, Ramon wringt zich in alle buffs die hij kan vinden. De temperatuur is serieus gezakt en na het behaaglijk warm appartement doet dat dubbel zeer.
We rijden de ganse etappe langs het hoge gebergte. De Hoge Tatra heeft geen voorgebergte, geen geleidelijke verhoging, maar de bergen stijgen direct steil de vallei uit.
Er zijn opnieuw veel wolken, we zien vooral bos en af en toe een top die door het wolkendek prikt.
Het is simpel vandaag. 25 km naar boven en 25 km naar beneden. Naar boven gaat vlot. De rust heeft deugd gedaan en door het klimmen blijven we warm. Het dalen valt tegen. Ijskoud is het, mijn handen, mijn tenen… Het is precies terug april, toen we in de vrieskou door Holland en België sjeesden. Het gaat wel snel en in no time zijn we op onze bestemming voor vandaag, minicamping Jana in Liptovská Kokava. In de laatste kilometers verlaten we de weg langs de Hoge Tatra en komen op een mooi wegje waar we omringd zijn door bergen. De Hoge Tatra achter ons, de Lage recht voor en naast ons.
Camping Jana is helemaal leeg maar Jana is er gelukkig wel nog. Jana spreekt goed Duits en is een speciaal geval. Zeer aimabel en zeer correct. We krijgen direct een opleg van 5€ omdat we het elektrisch vuurtje in de keuken aansteken. Wat we met plezier betalen en er ons de rest van de middag rond nestelen. De kiddos doen wat huiswerk en wij zitten er een beetje bij. Een koffietje met een scheut rum erin!
Congee Pedalee 