Congee Pedalee

26 juni 2021, Flatruet

Midsommar nacht verloopt heel vredevol. We slapen als roosjes en beginnen de dag zoals elke dag. Met z’n 2 en een koffietje. Bart zijn baard krijgt een knipbeurt met het verbandschaartje, hij ziet er meteen een pak minder verwilderd uit. De jongelui soezen nog wat in hun slaapzak en komen rond 9:30 de tent uitgekropen. De muggen zorgen er alweer voor dat het inpaktempo wordt opgedreven en tegen 11:30 rijden we weg richting Ljungdalen. We stoppen nog even aan de outdoorwinkel in Funäsdalen voor een topografische kaart van het gebied. Onze schoolboekenzak vult zich meer en meer met stafkaarten. Die gaan we niet in brand steken. We babbelen met de verkoper. De weg die naar Ljungdalen gaat is de hoogste van Zweden. Je rijdt er op 1000 meter hoogte over een plateau. In de winter ligt de sneeuw langs beide kanten van de weg 4 meter hoog.

En dan beginnen we aan de klim. In no time stijgen we van 580m naar 820m. Het eerste stukje is loodrecht omhoog maar daarna is het te doen. Er volgt een wonderschoon stuk op een plateau. Het is er leeg, de boomgrens zijn we voorbij. Struikjes, bergen en ook veel mobilhomes op deze prachtige weg.

We lunchen gewoon op de weg naast onze fietsen in de wind. We vonden een plekje uit de wind aan een kabbelend beekje maar daar waren onze bloeddorstige vriendinnen terug. Ze houden niet van wind. Wij wel tegenwoordig.

En dan gaat het bergaf naar Mitdalen. Neeeeeen roept Ramon, niet dalen. Wetende dat we nog naar 1000m moeten. Mitdalen is een idyllisch Sami dorp. We maken kennis met de ouders van Jon Henrik Fjällgren. Een Zweedse Sami zanger die al verschillende keren de finale van het eurovisiesongfestival heeft gehaald. Hij woont een dorp verder en is naast zanger ook herder. Hij is nu bij de kuddes. Het is een speciale tijd. De kalveren worden gemerkt en de kudde wordt samengedreven. We kopen gedroogd rendiervlees en vullen de drinkflessen bij in de rivier. Het water is knalhelder en heel lekker.

En dan volgt nog een laatste klim. Van 700m naar 1000m op 7 km. Het is prachtig en met overtuiging de mooiste weg die we al gefietst hebben. Het uitzicht is fenomenaal. Het landschap wordt kaler, er zijn besneeuwde toppen, zotte wolken en een gravelweg waaraan geen einde hoeft te komen.

Eenmaal boven is iedereen onder de indruk. Wat een zicht. Wat een rust. We beslissen unaniem om de tent hier op te slaan en te genieten van deze uitzonderlijke plek.