20 november 2021, Tapachula
Onze casa is verhuurd vanaf vandaag anders bleven we nog een dagje in dit fantastische dorp. Union Juarez, we will meet again. En Luis, Karlita en Santiago tambien! We nemen afscheid van deze mooie mensen, krijgen hun zegen en nog een zak lekkere tamales met kip en mole als ontbijt. Lekker zoet en ideaal om op te fietsen. Zelfs de kinderen eten mee. Na weken hun neus op te trekken voor tamales vinden ze deze exemplaren lekker.
We rijden de stijle dorpsstraat uit met een beetje weemoed. We waren hier graag, in dat kleine kleurige koffiedorp in de bergen.
We rijden ook graag bergaf. In een uur staan we in Cacahoatan, 25 km verder en 1000 meter lager. Rustig zoeven over de Ruta Cafe. Hier groeit de beste koffie van Mexico.
Van Cacahoatan terug naar Tapachula is het niet meer enkel bergaf maar zij er ook een paar klimmetjes. Onze benen hebben het niet graag na de tocht van gisteren. Mijn kuiten staan op springen. We rijden de bergen en de jungle uit. Ik kijk rond, naar de grote groene blaren, de vlinders, het water, het weelderige reliëf, my God, dit is zooooo mooi!
Rond 13u rijden we Tapachula binnen. We komen terug in de stadswereld en hebben er weinig zin in. Weg zijn de bergen, het groen en de zachtheid van de dorpen. Tapachula is een zeer intense stad. Voor het eerst sinds we in Mexico zijn, zien we andere culturen en voelen we ook enige grimmigheid. Tapachula blijkt het toneel te zijn van een gigantische politieke en humanitaire migratiecrisis. Tapachula ligt aan de grens met Guatemala. Migranten uit vooral Haïti en Zuid en Midden-Amerika zitten er vast. Ze moeten een vluchtelingenstatus hebben om de stad te mogen verlaten. Mexico steunt hierbij het beleid van de US dat haar grens met Mexico zoveel mogelijk dicht wil houden voor migranten uit het zuiden. Tapachula is op dit moment een bottleneck voor duizenden migranten. De situatie is zo erg – mensen zitten hier vast, mogen niet werken, reizen en hebben geen middelen – dat zich een karavaan van een paar duizend mensen op gang heeft getrokken om tegen de autoriteiten in te voet door Mexico te trekken naar de grens met US.
Bart en ik doen een wandelingetje in de stad, ons verbazend over de vreemde opgefokte sfeer. We hangen de toerist uit en kopen een pinata voor Nanou haar verjaardag morgen, ons toen nog niet bewust van wat er hier gaande is.
Congee Pedalee 