Congee Pedalee

9 november 2021, San Cristobal

Onze laatste dag in San Cristobal. Ik voel een beetje weemoed. Hoe leuk het leven on the road ook is, telkens we ergens langer dan 3 dagen blijven wordt het al snel een thuis.

Er is iets magisch aan San Cristobal dat reizigers doet blijven hangen. Niemand vertrekt onmiddellijk. Het is de bohémien sfeer die er hangt, de aangename temperaturen, de architectuur van lange rechte straten met gladde stenen en kleurige lage gebouwen, de groene bergen, de vele hoekjes, pleintjes, kraampjes en bars. De stad prikkelt en houdt vast. Tegelijk zijn er heel duidelijk 2 werelden. De hippe reizigers en de indigenous people. De armoede van de laatsten staat in schril contrast met de eersten.

Vandaag staat in teken van de laatste dag en nog eens doen wat we hier doen. Een nieuwe straat inslaan en een koffie drinken op een pleintje, wandelen naar de Iglesia de Guadaloupe, een glas wijn drinken, snuisteren op de artisanale markt aan de Iglesia de Santo Domingo, streetfood eten en de zon zien opkomen en ondergaan achter de bergen.

Bart en in struinen met z’n 2 door de staten en in de late namiddag halen we de kinderen uit hun hostel cocon en nemen hen nog eens mee de stad in. Aperitief op een dakterras in het centrum, de zon zien ondergaan en daarna iets eten. Geen Mexicaans maar Thaïse streetfood.