14 oktober 2021, Valladolid
Geen extreme hitte en vochtigheid voor ons vandaag. Om 6:45 zitten we op de fiets voor een ritje van 65 km. We rijden een nog slapend Coba uit. Geen koffie. Enkel een banaantje en een slokje water. Spartaans!

De weg is saai. Een brede hoofdweg altijd rechtdoor, veel dode tarantulaatjes. We zijn ze al helmaal gewoon, die mooie harige spinnen. De eerste 20 km zijn vreselijk om te fietsen. De tropische berm is een stortplaats. Om de zoveel meter waait een walgelijke kadaverlucht in ons gezicht. In de berm liggen talloze zwarte zakken. Sommige liggen open en tonen hun inhoud. Veel plastic maar ook veel dierenbotten en rottende huiden. Slachtafval en omver gereden honden. Ze houden van plastic in Mexico. Alles wordt apart verpakt in zakjes en plastiekjes. In de eetkraampjes in Puerto Morelos werd ook niet afgewassen maar werd er over je bord een plastic zakje getrokken. De plastic berg is hallucinant en grote hoeveelheden afval liggen in de berm langs de weg.
Na 30 km houden we halt in Chemax. We hopen er groot ontbijt en vooral koffie te vinden maar we zijn eraan voor de moeite. Het dorpsplein en de omliggende straten worden heraangelegd. We rijden ons voortdurend vast, raken nergens door en stellen ons uiteindelijk tevreden met een paar cakejes uit een Panaderia en een slokje water.

10 km voor Valladolid zien we dan toch een kraampje met stoeltjes in de schaduw waar ontbijt wordt verkocht. Café! Mas café! De pauze en de koffie doen deugd.

Tijdens de laatste kilometers krijgen Bart en ik een gigantische suikerdip. Trillend komen we aan in ons hotelletje waar we neerploffen in de schaduw en ons op de inhoud van de fietszakken storten. Droge cornflakes en Doritos. Moeten we niet eerst inchecken vraagt Nanou.

In de namiddag brengen we een bezoekje aan Valladolid en wordt er voor school gewerkt.



Valladolid is de oudste koloniale stad in Yucatán en ook een echte Mexicaanse stad met de mooiste gekleurde gebouwen. De stad heeft brede straten gebouwd in een vierkant grid met in het midden een centraal plein. Het plein, Parque Francisco Cantón of Parque La Mestiza, is het centrale punt van de stad. ‘s Avonds is het heerlijk wandelen door de straten, wanneer de hitte weg is en het avondlicht de gekleurde gevels warm verlicht.








Je hebt een prachtige pen Griet. We voelen de hitte, ruiken de bermen en voelen ons haar rechtkomen als je het over die harige beesten hebt. We zweten ook telkens we naar Ramon kijken in zijn lange broek en lange mouwen..
Dikke kus,
Hilde
LikeLike