Congee Pedalee

over fietsen, reizen en bijzondere ontmoetingen

14 september 2021

Het plan voor vandaag luidt de skilift nemen naar het station op 1700 meter en van daaruit een toer doen. Na alle bossen van de laatste maanden eindelijk nog eens stappen boven de boomgrens en ver kijken. We zitten vroeg aan de ontbijttafel en staan om 9u aan de lift. Helaas. De lift is kapot. Technical problems. Closed today and maybe tomorrow as well. Dat wordt dan toch maar weer bos voor de eerste uren.

De eerste kilometers stappen we door een stil sparrenwoud. Een bergstroompje kruist regelmatig ons pad. Nanou en Ramon proeven elke stroom en geven het water telkens punten op 10. Ze drinken als een rendier.

Drinken als een rendier

Na het stille stuk komen we aan een splitsing en daar stroomt duidelijk een verkeersader van dit gebergte. We wandelen bijna in een rij van senioren naar boven, inhalen is een manoeuvre tussen al de tikkende wandelstokken. Het is een schoon stuk met veel watervallen en populair als daguitstap. Gelukkig stopt de stroom aan de volgende hut/bar en stappen wij verder.

We komen stilaan boven de boomgrens uit. Alweer helaas is ons zicht zeer beperkt want de berg hangt keihard in de wolken. We eten onze boterhammetjes in een berghut aan het skistation op 1700 meter (die waar we vanmorgen naar toe wilden kabelen) en kijken naar de lege kabels. Nog steeds geen actie in de kabelbaan. Van het skistation is het nog een dik uur stappen naar de top van Veľká Svišťovka. Deze ligt op 2038 meter. Er werden opklaringen voorspeld in de namiddag. Misschien is er een uitzicht als we boven komen. Met die gedachte stappen we verder in de mist.

Steenmannetjes in de mist

De mist geeft het pad iets buitenaards. Er zijn enkel stenen zover je kan kijken. De kinderen vinden het vooral een oneindig pad.

Blijven drinken als een rendier
Grote mensen zijn hier in het nadeel, het lijkt of ze de berg berijden

En dan bereiken we de top. Ik denk dat het uitzicht er prachtig is.

Er wacht ons nog een lange afdaling dus lang blijven we niet wachten op mogelijke opklaringen. Het eerste stukje terug naar het station is hetzelfde als op de heenweg. Af en toe waait er een wolk open en zien we iets. Maar er is geen zuchtje wind en alles blijft redelijk hard gewoon hangen.

Vanuit het skistation lopen er skihellingen recht naar beneden. Afgrijselijk voor de knieën maar wel de kortste weg. Tegen 18:30 ploffen we ons appartement binnen. Redelijk murw.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: