Congee Pedalee

30 mei 2021, Budalen

De schatjes hebben het moeten afleggen tegen de muggen. Rond middernacht lagen ze terug in de tent.

Vandaag verleggen we naar Budalen, een gehucht nabij het Glaskogens Naturreservat , voor een paar dagen van herbronning in bos en meer. Komoot zegt 65 km. We zijn snel ingepakt. In de zon met alles in het rond gaat dat een pak sneller dan in de regen. Tegen 10u verlaten we camping Bomstadbaden. De stoet van mensen met een kaktrolley achter zich heeft zich ondertussen alweer op gang getrokken.

Zon zon zon. Ingesmeerd, blote armen, blote benen, sandalen, wielerklakske… wat een verschil met een paar dagen geleden. De rit gaat vlot, over gladde asfalt met weinig verkeer. Tegen lunchtijd hebben we 35 km afgelegd. Ongezien! We eten aan een klein supermarktje langs de weg onder een parasol.

Het tweede deel van de etappe begint vlot en dan komt de gravel. Stijl, grof en pal in de zon. Zweten en afzien. En dan plots, op 7 km van onze eindbestemming stopt de weg. Volgens Komoot is er een pad. En inderdaad achter struiken ontwaren we een grote plas met daarachter een overwoekerd pad. Gadver. Het is trekken en sleuren met de kolossen over rotsen, door plassen, struiken, slijk en een zwerm van muggen.

En dan is er een splitsing op de kaart. We moeten naar rechts maar zien geen pad rechts. Met enkel het lijntje op de kaart sleuren we de zwaar bepakte fietsen het bos in en lopen op basis van de komoot kaart. Het gaat geen meter vooruit. Toch eerst het pad terug zoeken. Het pad ligt 2 bosbeken en een flankje verder. De eerste beek is breed en we zakken tot onze knieën in de blubber. De prut trekt en zuigt. Pleazzzz sandalen, blijf aan mijn voeten.

Het is een onderneming maar het lukt. We ontladen de fietsen en dragen de bagage terug naar het wandelpad. Bart zwiert de fietsen over de beekjes en zakt hierbij tot aan zijn lies in de blubber!

Na nog een kilometer ploeteren op het wandelpad is daar eindelijk de gravel terug. Het een verademing om gewoon stijl bergop te fietsen. Riekend naar bosbeek en vol schrammen en bulten rijden we recht naar ons huisje in Budalen. Wat een rust, midden in de bossen. Silvia, de ubersympathieke gastvrouw presenteert 2 koude biertjes en we krijgen er een tripel karmeliet bovenop. Na een maand flauw Zweeds bier zijn we na een halve karmeliet k.o. En we waren bijna vergeten hoe lekker tripel smaakt.