Congee Pedalee

17 april 2021

Rond 10u30 zwaaien we Kalle uit. Susanne is al weg, ze is verpleegster en haar shift begon al om 5u – ze ligt niet meer in haar bed zoals Nanou dacht (amai die slaapt wel lang hé). We krijgen nog een zakje mee van Kalle met een lokale specialiteit, een grote cake – achtige koek. Zeer lekker! Het is na 3 dagen bewolking eindelijk zonnig, en wat een verschil! De koude wind lost op in de zonnestralen, ik heb sinds dagen geen koude tenen op de fiets. Het is gezellig, Ramon stelt 1001 vragen over het heelal, waar het eindigt, hoe je dat merkt, is het doorzichtig, hoeveel planeten, wat is oneindig, … mijn alwetende status is op slag naar de vaantjes… We fietsen nog een 15-tal kilometer vals plat naar beneden door de bossen en wanneer we Aken naderen verdwijnen de bossen en de weides en fietsen we langs parkjes, tuintjes (vooral lelijke afsluitingen en haagjes) en industriegebied. Er is veel volk op pad. Veel meer dan de vorige dagen, veel senioren op e-bikes, sportieve fietsers, skeelers, fietskarren, we naderen duidelijk een stad op een zonnige zaterdag.

We rijden Aken binnen in de zon, passeren een marktje waar er van Corona weinig te merken valt. Mensen genieten van de zon met een meeneemkoffie, kindjes in de zandbak, mensen kopen lekkers op de markt en installeren zich in de zon. Wij ook. Het is heerlijk!

Mensen zijn gebiologeerd door onze fietsen, ze kijken en vragen waar we vandaan komen, wat we gaan doen, hoe het dan zit met de kinderen hun school, … zo gaat dat ongeveer overal waar we afstappen. Iedereen die ons aanspreekt wenst ons een goede reis en vindt het plan wel tof.

We fietsen door Aken, een leuke stad met mooie parkjes en natuurlijk een schoon stuk werelderfgoed, de Dom van Aken. We houden halt en vergapen ons aan de prachtige koepels en mozaïeken.

• 

• 

• 

We verlaten Aken en bevinden ons vlakbij het 3-landenpunt. Het ligt niet op de route maar vanuit een soort mythische voorstelling denken we dat dit toch wel de moeite waard moet zijn en maken het ommetje. Stijgen, stijgen, stijgen… ik zweet mij te pletter in mijn gevoerde legging en hoop dat het zicht fantastisch zal zijn. Helaas, het 3-landenpunt op een zonnige zaterdagnamiddag heeft veel weg van de vlasmarkt op een vroege ochtend in de Gentse feesten. Keiveel volk bij elkaar.

En dan volgt het meest verrassende stuk van de dag. We dalen af van het 3-landenpunt de Voerstreek binnen. Man, hoe schoon is dat! Het gaat op en neer en volgt het landschap. De zon schijnt nog steeds, we kijken uit over frisse weides, rijden door gezellige dorpjes, passeren oneindig veel fietsers in lycra en genieten echt van deze prachtige streek.

We landen op camping “Welkom” en zo voelt het ook!