Congee Pedalee

8 november 2021, San Cristobal

Een zot programma vandaag. Om 3:30 worden we opgepikt door een busje dat ons naar Agua Azul, Misol Ha en Palenque zal brengen. 10 uur op de bus, om 22u zijn we terug.

De chauffeur is stipt. Om 3:20 staat hij aan de poort van de hostel. In het busje zit nog een grote Mexicaanse familie en nog een paar mensen. De rit gaat door een afgrijselijk mooie natuur. De weg is smal en gaat helemaal op in het regenwoud, op sommige plaatsen volgen de bochten elkaar zo snel op dat de neus en de bumper in een andere bocht lijken te zitten. Putten, bulten en oneindig veel toppes. 450 zegt de chauffeur. 450 drempels over 220 km. Dat is veel en dat voelen we. Gelukkig hebben onze kiddies een dosis siroop gehad en blijft de spaghetti van gisteren schoon binnen. Bochten, bulten, slecht wegdek maar wat een decor! Het steekt ergens dat we dit niet fietsen, zo’n uitzicht hebben we nog niet gehad.

Het is 8:30 als we in Agua Azul aankomen. De Cascadas de Agua Azul zijn een reeks watervallen in Chiapas. De naam refereert aan de kleur van het water, dat zeer helder blauw is en een hoge mineralenconcentratie heeft. De watervallen bestaan uit een serie kleinere watervallen die achter elkaar gelegen zijn en van plateauvormige rivierbeddingen afstromen. Je kan er op verschillende plaatsen zwemmen. De grootste watervallen overbruggen een hoogteverschil van zo’n 6 meter.

We installeren ons naast een turquoise bad en genieten van het water terwijl de toekans boven ons hoofd vliegen.

Langs het pad zijn er veel verkopers. Agua de coco amiga? Cerveza amigo? Souvenir amigo? We hebben hier veel vrienden zegt Ramon. Na 2 uur zwemmen, springen en op een warme steen liggen keren we terug naar de bus. Volgende stop, Misol Ha. Waw, het water stort hier 25 meter naar beneden, je kan helemaal achter de waterval wandelen. De rotsen zijn weelderig begroeid, er zijn miniwatervalletjes, instagrammeisjes die met kiekenvlees allerlei poses aannemen, Nanou slaat het gefascineerd gade. De stop aan Misol Ha is kort. Bart kan nog net in het water springen en naar de waterval zwemmen, hij geraakt er niet onder, daarvoor is de kracht van het water te sterk.

Final stop is Palenque. Palenque is een oude stad in de jungle waar de open vlaktes overgaan in de bergen. Het plaatsje is ongeveer 100 jaar voor Christus ontstaan en bereikte zijn hoogtijdagen rond de 7de eeuw. Veel van de tempels die nu te bezichtigen zijn werden in deze tijd gebouwd. Rond het jaar 900 werd de stad verlaten omdat het continue in gevecht was en in verval raakte. Eeuwenlang bleef de stad onbewoond, tot in 1773 verhalen opdoken van stenen paleizen in de jungle. In een gebied van 8 vierkante kilometer zijn inmiddels 1453 verschillende gebouwen gevonden. Een fractie ervan is blootgelegd.

Wat de tempels van Palenque bijzonder maakt, is dat het een van de weinige plaatsen is waar het leven van de Maya koningen uitgebreid is beschreven op de vele stenen. Spijtig genoeg kunnen de stenen niet bezocht worden. Door corona mag je nergens op of in. Voordeel is dan weer dat de bouwwerken er maagdelijk bij liggen.

De terugrit is een herhaling van de ochtendrit, kronkelen in de jungle, en botsen over de topes.