Congee Pedalee

3 november 2021, San Cristobal

Wanneer ik na een comaslaapje mijn ogen open zie ik bergen jungle. Waw! De bus kronkelt langs een smalle weg bergop door het groen. Het regent en het is mistig. Enige vreugde dat we dit niet hoeven te fietsen. De bergbaantjes en de goed verende bus hebben wel hun effect in onze buik. We zijn allen misselijk. Naar buiten kijken en door de neus ademenen…

In Tuxtla Gutiérrez moet iedereen uitstappen en wordt de bus helemaal ontsmet. Eenmaal uit de bus is de misselijkheid weg en is er toch enige honger. Bart en ik eten een broodje, de kinderen elk 2 grote American cookies. Vanaf Tuxtla Gutiérrez is het nog 80 km naar San Cristobal en 2.200 meter stijgen. En daar houden de maagjes geen stand. Nanou kan haar maaginhoud netjes in een zakje uitwerpen, maar wanneer de bus net voor San Cristobal plots remt kan Ramon zich niet houden en ligt er een grote bruine golf op zijn broek en de zetel, vloeibaar koekjesdeeg. Ramon kijkt met afschuw naar zijn maaginhoud en is ellendig. Er zit nog een lange broek in de rugzak, Bart wast de vuile broek uit in het toilet, ik probeer met servetjes de zetel schoon te maken en zet Ramon met een propere broek in een propere zetel. Hij voelt zich beter, ik blijf met servetten de grond, de zetel, de leuning schoon wrijven. Bart blijft aan Ramon zijn zijde, een zakje in de aanslag. Net voor we het station binnenrijden is het weer van dat. Nu geen golf maar een explosie, het spuit alle kanten op, overal behalve in het zakje. Aaargh! Het witte kind, bruine zetels, vuile doekskes, sorry voor de bus…

En dan is het leuk om te fietsen, het koele centrum door van San Cristobal. We zitten op 2.500 meter hoogte, het is 17 graden wat na 3 weken vergaan van de hitte heel prettig aanvoelt. De stad ligt omgeven door bergen, het is een andere wereld dan die van Yucatan. De stad is levendig, heel erg gericht op backpackers met overal hotelletjes, restaurants, koffiebars, kraampjes en veel Europese jongelui. Het is een plek waar veel volk blijft hangen en wij wellicht ook. We hebben 2 nachten geboekt in een charmante hostel maar beslissen al snel om ons verblijf uit te breiden.

We bekomen van de rit, wandelen door de straatjes en proeven allerhande street food. ‘s Avonds kruipen we onder warme dekens in een koele kamer. Heerlijk!