15 augustus 2021, Magdalenowo
Ooooh die ochtenden… wakker worden met zon en krekels, een koffietje, even plonzen in het meer terwijl de tweede koffie staat te pruttelen en dan drogend in de zon nog een koffietje om helemaal wakker te worden. En daarna pas de schatjes wakker maken!
De rust op ons strandje is teruggekeerd. Gisterenavond was er in een huisje aan het water een wilde party. Muziek, gelach, gepraat, luidere muziek, geschreeuw, gehinnik, luidkeels meegebrul, een kabaal van jewelste. Gelukkig zijn we ‘s avonds altijd moe en met een paar oordopjes vallen we bloktoe in slaap.
Onze eerste halte vandaag is het drielandenpunt met Rusland en Litouwen. We krijgen dat punt niet voor niets. Het landschap glooit, de gravel is zeer zanderig, het is zwoegen naar boven en glibberen naar beneden. Ik haat zand. Het drielandenpunt is 1 en al spierbalgerol.
Na het drielandenpunt zitten we in dezelfde pudding als daarnet. Zand, zand, zand. Na 20 km zwabberen in het zand is de asfalt daar terug. Bart is zo blij dat hij nog eens zijn vitessekabel doortrekt. Hij blijft rijden in een zware versnelling en doet zijn snelste 15 km ooit. Aan een winkeltje met warme drankjes (de frigo doet dienst als kast) vervangt hij de kabel terwijl de rest geniet van een drankje en van de puppies die er rondlopen.
Het is een prachtige dag vandaag. We rijden nog steeds tussen de velden maar de paden zijn mooi, de uitzichten ver en het gebied dunbevolkt. Er is enkel maïs, koeien en graan en of course kerkjes en kruisen. They make my day!
In de late namiddag stoppen we in Suwalki, een groter stadje op onze weg. Het is een moderne stad met veel nieuwbouw, een mooi plein en vooral zeer veel woonblokken. We eten er een hapje en zoeken op de kaart naar een slaapplaats.
De camping die we op de kaart vonden blijkt een zeer druk geval. We rijden verder en belanden uiteindelijk op een zeer kleine campinkje aan een meer.
Congee Pedalee 